مركز ملی فضای مجازی بررسی كرد؛
جهان دیجیتالی 10 سال دیگر چگونه است
کمک وب: مرکز ملی فضای مجازی در گزارشی با اشاره به سرعت تحولات تکنولوژیکی طی 10 سال آینده، تاثیر این تحولات را در سیستم های فیزیکی سایبری آینده، مانند شهرهای هوشمند و ربات های مشارکتی بررسی کرد.
به گزارش کمک وب به نقل از مهربه نقل از مرکز ملی فضای مجازی، انتظار می رود سیستم های فیزیکی سایبری آینده (CPS) مانند شهرهای هوشمند، ربات های مشارکتی یا وسایل نقلیه خودران، بسیار هوشمند، الکتریکی و متصل به شبکه باشند و با این وجود این سوال محوری پیش می آید که تأثیر این خاصیت های جدید بر آموزش و تحقیقات در سال ۲۰۳۰ با تکیه بر شعار توسعه پایدار چگونه خواهد بود. برای پاسخ به این سؤال ۴ سناریو شامل موارد زیر مورد بررسی قرار گرفته است: ۱. سناریوی «ترمیناتور» که یک آینده پادآرمان شهر (ویرانشهر) را نشان داده است که در آن تنها سود بیشتر نیروی محرک پیشرفت فناوری است و اهداف توسعه پایدار محقق نمی شوند. ۲. سناریوی «غول آهنین» که نمایانگر اجرای موفقیت آمیز اهداف توسعه پایدار می باشد و در آن توسعه فناوری نیروی تحقق این اهداف است.۳. سناریوی موسوم به «پیشرفت آهسته»، آینده ای را نشان داده است که پیشرفتهای تدریجی فناوری در آن وجود دارد اما هنوز توسعه پایدار به مسئله ای جدی تبدیل نشده است. ۴. سناریوی «انسان گرایی» آینده ای را نشان داده است که در آن توسعه فناوری کند اتفاق می افتد و در عین حال اهداف توسعه پایدار با موفقیت اجرا می شوند. آنچه که مسلم است CPS فقط شامل سیستم های نرم افزاری، فناوری ارتباطات، سنسورها، محرک ها و فناوری های جاسازی شده نیست، بلکه بعنوان نیروی محرکه تحول دیجیتال پذیرفته می شود. علاوه بر فرصت هایی که خاصیت های این سیستم ها فراهم می کنند، چالش های جدیدی نیز وجود دارد که تحقیقات و آموزش مهندسی ما، آماده مقابله با آنها نیست. این مطالعه نشان داده است که چگونه عدم قطعیت ها و روند فعلی ممکنست آینده های متفاوتی را برای آموزش و تحقیقات CPS ایجاد نماید. حتی اگر سناریوهای ارائه شده در این مطالعه تنها چند مورد از خیلی از آینده های احتمالی باشد، برای کمک به پژوهشگران، مربیان و موسسات برای ایده پردازی، تجسم و درک آینده بسیار باارزش هستند. ترمیناتور این سناریو، جهانی را در سال ۲۰۳۰ نشان داده است که در آن هیچ یک از اهداف توسعه پایدار صرف نظر از توسعه سریع تکنولوژیکی محقق نمی گردد. وقتی سرعت سریع تغییر با فناوری های غیرقانونی ترکیب شود، دنیای ۲۰۳۰ نسبت به یک دهه قبل کاملاً متفاوت به نظر می آید. خاصیت های کلیدی این سناریو عبارتند از: - توسعه اطلاعاتی بی رویه - اتصال بالا - نفوذ اینترنت در همه چیز - کند شدن تلاش ها برای الکتریکی شدن - داده ها در کنترل چند شرکت انحصاری قدرتمند - سیستم های کاملاً خودکار فیزیکی سایبری - تغییر در بازار کار از کارگران غیرمتخصص به افراد با مهارت های بسیار بالا و افزایش نابرابری درآمدی - از دست دادن مکانیسم های یادگیری مادام العمر - شرایط آموزش عالی بسیار رقابتی بدون در نظر گرفتن اولویت اخلاق داده ها و عدم اعتماد به فناوری. در این دنیا قدرت توسط چند شرکت فناوری کنترل می شود. داده ها پیشرفت های در رابطه با هوشمندی را به پیش برده اند و راهکارهای نوآورانه جدید در هر زمینه توسعه یافته است. با این وجود، توزیع مزایای این نوآوری ها و پیشرفت ها با همه به اشتراک گذاشته نمی گردد برای اینکه هیچ مکانیسم اخلاقی وجود ندارد که این نتیجه را تضمین کند. در این شرایط، آموزش عالی در مورد موضوعات در رابطه با CPS، برنامه های درسی علوم داده را به برنامه های خود اضافه می کند، با این وجود تحقیقات بسیار مهم در کنترل شرکت های قدرتمند است. جنبه های اجتماعی داده ها با آموزش CPS یکپارچه نیستند و توسط سازمان های بودجه ریز پشتیبانی نمی شوند. غول آهنین این سناریو، جهانی را در سال ۲۰۳۰ نشان داده است که در آن همه اهداف توسعه پایدار محقق می شود و پیشرفت های سریع تکنولوژیکی در آن وجود دارد. تحولات سریع فناوری با اهداف توسعه پایدار برای جهانی محافظت شده بدون فقر که در آن بیشتر مردم از صلح و رفاه برخوردار می باشند، ادغام شده اند. خاصیت های کلیدی این سناریو عبارتند از: - توسعه هوشمندی تنظیم شده - اتصال بالا و در نتیجه اینترنت اشیا همگانی - الکتریکی شدن بالا - داده های باز - سیستم های خودکار فیزیکی سایبری که در آن انسان و ماشین با هم کار می کنند - تغییر در بازار کار از غیر ماهر به کارگران ماهر بسیار زیادی که بوسیله محیط های یادگیری مادام العمر، شرایط آموزش عالی مشارکتی و بین رشته ای آموزش دیده اند - اخلاق داده ها نه فقط اولویت بندی می شوند بلکه سازوکارهای پشتیبانی نیز توسعه می یابند و در نتیجه اعتماد به فناوری های تازه توسعه یافته بسیار زیاد است در این سناریو، اهداف توسعه پایدار برای بهبود برابری، تنوع و پشتیبانی از کاهش تغییرات آب و هوایی در اولویت قرار دارند و منابع برای دستیابی به این اهداف تامین می شوند. در حالیکه پیشرفتهای فناوری هنوز بوسیله مقررات لازم در حال تغییر جهان هستند، دنیای آموزش و تحقیقات توانسته از فناوری های نوظهور به نفع همه برای ساختن جهانی پایدار استفاده نماید. بوسیله اینترنت اشیا همگانی، دسترسی به داده ها بسیار زیاد و همین طور باز است. آموزش در یک محیط مشارکتی برای مقابله با چگونگی تمایز بین اعتماد در مقابل داده های جعلی انجام می گیرد. به نظر می آید نتایج تحقیقات به علت پیشرفت سریع، مدت زمان بسیار کوتاهی دارند و پژوهشگران باید با موضوعات و بودجه های جدید بسیار به روز باشند. انسان گرایی درسناریوی انسانگرایی، دنیایی را در سال ۲۰۳۰ می بینیم که در آن اهداف توسعه پایدار محقق می شوند اما پیشرفت های تکنولوژیکی تدریجی است. پیشرفت های فنی یک نیروی محرک نیستند و پیوندی نسبتاً ضعیف با اهداف توسعه پایدار دارند. از خاصیت های کلیدی این سناریو می توان به ترکیدن حباب هوش مصنوعی، استفاده مداوم از اینترنت اشیا، الکتریکی شدن موفقیت آمیز، استفاده نکردن از داده ها، اتوماسیون کند، افزایش مشاغل کارگران ماهر پایه، یادگیری مادام العمر متمرکز بر پایداری و استفاده اولویت دار از داده ها، درک اخلاق، آموزش عالی مشترک و اعتماد نسبی به فناوری های نوین اشاره نمود. در این جهان، پیشرفت فناوری که زمانی بعنوان یک فرصت تلقی می شد، اتلاف وقت، انرژی و پول به حساب می آید. نیازهای نسل آینده، دستیابی به اهداف توسعه پایدار و تأثیرات غیرمنتظره چندین فناوری، همچون افزایش کاربردهای هوش مصنوعی، استراتژی های متفاوت برای شیوه های سنتی کار، یادگیری و زندگی است. از آنجائیکه اعتماد به فناوری کاهش یافته است، بودجه تحقیقات مربوط به CPS در حال کاهش است. آموزش CPS به آرامی از روش های داده محور دور می شود، اما جنبه های اخلاقی داده ها و نتایج اجتماعی تغییرات سریع فناوری هنوز مورد توجه خیلی از پژوهشگران است. پیشرفت آهسته این سناریو، نشان دهنده جهانی در سال ۲۰۳۰ است که در آن پیشرفت های فناوری و اهداف توسعه پایدار به آرامی در حال پیشرفت هستند. در این سناریو، جهان و اروپا هنوز به دنبال دستیابی به اهداف توسعه پایدار هستند که هنوز به آنها نرسیده اند، در حالیکه پیشرفت فناوری از سال ۲۰۱۹ توسعه زیادی به خود ندیده است. از خاصیت های کلیدی این سناریو می توان به تلاش اندک برای تنظیم مقررات توسعه اطلاعات، افزایش اتصال به شبکه، پیشرفت آهسته تلاش ها برای الکتریکی شدن، کنترل عمده داده ها در انحصار چند شرکت قدرتمند و در عین حال افزایش حرکت به سمت ابتکارات داده باز، افزایش استفاده از سیستم های سایبر فیزیکی خودکار و تغییر کند در بازار کار اشاره نمود. در این جهان، گزینه های یادگیری مادام العمر از کارگران غیرمتخصص تا مهارت بالا وجود دارد اما بعنوان یک اولویت، آموزش عالی رقابتی، تحولات کند در اخلاق داده ها و در نتیجه اعتماد اندک به توسعه فناوری دیده می شود. در جهان مورد توجه این سناریو، افزایش استفاده از فناوری و داده های ساخته شده هنوز تحت کنترل چند انحصار است، با بحث های مداوم در مورد چگونگی مقابله با این انحصار، اما مقرراتی وجود ندارد و مناطق مختلف جهان استراتژی های مختلفی را برای کنار آمدن با آن تهیه کرده اند و نتایج اخلاقی و اجتماعی فناوری و استفاده از داده ها هنوز در اولویت قرار ندارند. با این وجود گروه های تحقیقاتی و برنامه های دانشگاهی این عوامل را بررسی می کنند. مشابه دنیای امروز، الکتریکی شدن وسایل نقلیه توسط برخی کشورها پشتیبانی می شود، اما نیروی محرکه آن کشورها نیست. همه اینها سرعت اجرای اهداف توسعه پایدار را می کاهد و جهان هنوز فرصتی برابر برای همه فراهم نمی نماید. تحقیق و آموزش CPS بر دستیابی به داده ها از راه های درست و در زمان های مناسب متمرکز است. جنبشی برای افزایش گشودگی و اجازه تسلط شرکت های بزرگ بر بازار وجود ندارد. به لطف پیشرفت نسبتاً کند فناوری، امکاناتی در ایجاد مجموعه های جدیدی از مقررات، توافق نامه ها، روش ها، بهترین شیوه ها و استانداردها و مقررات (برای اجتناب از مشکلات و عوارض جانبی با فناوری های جدید) وجود دارد.
منبع: كمك وب
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب